Προστατεύστε τα κατοικίδιά σας από την Ερλιχίωση

Η νόσος περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1935 και έκτοτε εμφανίζεται όλο και περισσότερο ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ είχαμε έξαρση της νόσου στους στρατιωτικούς σκύλους του Αμερικανικού στρατού. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η εν λόγω ασθένεια έχει παγκόσμια εξάπλωση.

Η μετάδοση της ερλιχιώσεως γίνεται μέσω τσιμπήματος των τσιμπουριών οι οποίοι δυστυχώς έχουν την δυνατότητα – εφόσον είναι μολυσμένοι – να μεταδίδουν την ασθένεια για τουλάχιστον 155 μέρες μετά την αποκόλληση τους από το ζώο. Υπάρχει εποχικότητα της ερλιχίωσης μόνο για την οξεία μορφή, της οποίας τα περισσότερα περιστατικά παρατηρούνται από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβριο. Υπάρχει όμως και η χρόνια μορφή, η οποία μπορεί να εμφανιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Στον σκύλο, προκαλεί πολυάριθμες κλινικές εκδηλώσεις, που σχετίζονται με την ηλικία του ζώου, την φυλή, την ανοσιολογική κατάσταση του προσβεβλημένου ζώου, την λοιμογόνο δύναμη των στελεχών, την οδό μόλυνσης, τα συνυπάρχοντα νοσήματα κ.α.
Τα συχνότερα συμπτώματα της οξείας μορφής είναι ο πυρετός, η ανορεξία, η απώλεια βάρους, η ωχρότητα των βλεννογόνων, η κατάπτωση και η αιμορραγική διάθεση που παρουσιάζουν οι προσβεβλημένοι σκύλοι.

Βέβαια δεν θα πρέπει να είμαστε απόλυτοι ότι μόνο αυτά είναι τα συμπτώματα, διότι η ασθένεια και ιδιαίτερα στην χρόνια μορφή της είναι πολυσυμπτωματική (όπως νεφρική ανεπάρκεια, πολυαρθρίτιδα κ.α.).

Για όλα τα ανωτέρω είναι σαφές ότι ο αιματολογικός έλεγχος του σκύλου καθίσταται αναγκαίος και κυρίως η ορολογική εξέταση του εμμέσον ανοσοφθορισμού(IFA).

Η θεραπεία της νόσου τροποποιείται αναλόγως της βαρύτητας της κλινικής εικόνας και βασίζεται στην χορήγηση αντιβίωσης της κατηγορίας των τετρακυκλινών και πιο συγκεκριμένα την δοξυκυκλίνη συνήθως για ένα μήνα. Πολλές φορές μπορεί να χορηγηθεί και κορτιζόνη, για να υποστηριχτεί η ανοσολογική ανταπόκριση του σκύλου

Όμως η πρόληψη που βασίζεται στην εξουδετέρωση ή αποφυγή της παρασιτώσεως του σκύλου από τα τσιμπούρια είναι τι σημαντικότερο στοιχείο. Έτσι χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα αντιπαρασιτικά περιλαίμια ή καλύτερα ένα καταπληκτικό φάρμακο την φιπρονίλη που κυκλοφορεί σε σπρέι και πιπέτες κάθε μήνα.

Μεγάλη λοιπόν προσοχή κυρίως τους θερινούς μήνες στα τσιμπούρια.
Να σημειωθεί εξάλλου ότι η ασθένεια πλήττει αποκλειστικά τους σκύλους και δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος για την ανθρώπινη και δημόσια υγεία.